این کتاب شرح منظومی از ابیات دفتر اول و ششم مثنوی معنوی است که محمد فکور متخلص به فکور آن ها را نوشته است. فکور اولین بار در سال 1320ش تعلیقاتی بر چند بیت اول مثنوی زد که با صلاح دید استاد الهی قمشه ای از ادامه کار صرف نظر کرد و پس از سی سال مطالعه متون کهن و ادبی فارسی این کار را زیر نظر استاد ابوالحسن شعرانی از سر گرفت و کار ناتمام خویش را به اتمام رساند. وی این کتاب را نقطه عطف یا برائت استهلال نامید و در سال 1371 شمسی به زیور طبع آراست.