در تمام مأخذهای شرقی از «بهزاد» به عنوان مهمترین نقاش ایرانی و استاد مینیاتور یاد شده است. اگرچه محققین اروپایی بعد از بررسیهای به عمل آمده، این امر را قبول کرده اند، اما اخیرا پاره ای از محققان مدعی شدهاند که وی چندان برجسته نبوده و در حق او گزافه گویی شده است؛ هر چند به نظر نویسندگان، این ارزیابی نابجا است و او سر آمد هنرمندان هم ردیف خود و ـ واقعا ـ دارای نبوغ بوده است. بهزاد کسی بود که سعی کرد همه ی ابتکارات متجدد عهد خود، به ویژه مکتب «هرات» را به ثمر برساند و زمینه های توسعه ی آن را هموار نماید. نقاشیها با رقمهای معتبر به وسیله ی چنین سبک خاصی مشخص شده و جای تعجب است که چطور بعضی از آثاری که کمترین نشان و یا رابطه ای با کار او ندارد به او منسوب شده است.
مکتب هرات یکی از سبک‌های نقاشی ایرانی است که در دوره تیموریان و در زمان زمامداری شاهرخ در هرات پایه‌گذاری شد. این سبک در دوره سلطان حسین بایقرا پیشرفت زیادی میکند، اما در سال ۱۵۰۷ میلادی با حملهٔ ازبک‌ها رشدش متوقف می‌شود.
مکتب هرات بعدها با کمک نقاشان بسیاری چون آقا رضا جهانگیری که به دربار جهانگیر شاه در هند رفته بودند تاثیر زیادی بر روی نقاشی هندی گذاشت. مکتب هرات را همچنین یکی از «پیش‌مکتب»های مهم مکتب تبریز و مکتب اصفهان می‌دانند.
از مشهورترین نقاشان مکتب هرات می‌توان به کمال‌الدین بهزاد اشاره کرد.