گزیده ای از متن کتاب:
طهران پیش از آنکه تهران شود، عبارت بود از منطقه ای بی نام و نشان، با کوچه های خاکی، خانه هایی خشت و گلی، خیابانهای ناهموار و بی درخت، خندق هایی که دور تا دور آن حفر شده بود با دیوارها و باروهایی نیمه ویران، ۱۴ دروازه و جمعیتی چند هزار نفری که در سال ۱۲۰۹ شمسی، آغا محمدخان قاجار آن را به عنوان پایتخت خود انتخاب کرد و اگرچه خودش به دلیل درگیری های سیاسی متعدد فرصت نیافت قدمهای چندانی برای عمران و آبادانی پایتخت جدید بردارد، اما جانشینان کوتاهی او را جبران کردند و در طول حدود ۷۰ سال، باعث دگرگونی در چهره شهر شدند که نخستین برآیند آن افزایش وسعت و جمعیت تهران بود...