بخشی از کتاب سابقه دائمی:
«قبلاً برای دولت کار می‌کردم، اما حالا برای مردم کار می‌کنم. شغلم را عوض نکردم، شغلم مرا عوض کرد. نحوه تفکرم درباره دنیا، درباره اینکه چه کسی هستم و چه کسی می‌خواهم باشم را تغییر داد. با این باور بزرگ شده بودم که دولت نماینده چیز خوبی است، چیزی ضروری. اما وقتی پشت پرده رفتم، حقیقت متفاوتی دیدم: ماشینی که همه را زیر نظر می‌گیرد و از هیچ‌کس سوال نمی‌کند، سیستمی که قدرت را با مبهم کردن حقایق حفظ می‌کند.
نقطه عطف نه یکدفعه بلکه تدریجی آمد با مشاهده الگویی از افزایش محرمانگی و فریب‌نهادی. فقط این نبود که داده‌ها جمع‌آوری می‌شدند. این بود که علیه ما استفاده می‌شدند: برای کنترل، برای پیش‌بینی، برای فروش. سوابق فقط درباره کارهایی که انجام داده بودیم نبود، بلکه درباره کارهایی که ممکن بود انجام دهیم. دولت دیگر فقط به تهدیدها واکنش نشان نمی‌داد، سعی می‌کرد با تماشای همه ما، در تمام اوقات، از آنها پیشدستی کند. و می‌دانستم که نمی‌توانم ساکت بمانم. رها کردن همه چیز - شغلم، کشورم، خانواده‌ام - دردناک‌ترین تصمیم زندگی‌ام بود. سعی نمی‌کردم قهرمان باشم. سعی می‌کردم صادق باشم. اعتقاد داشتم که اگر مردم بدانند چه کاری به نام آنها و بدون رضایت‌شان انجام می‌شود، اهمیت خواهند داد. این ریسک را نه به خاطر نفرت از کشورم، بلکه به خاطر عشقم به آن کردم. چون اعتقاد داشتم که دولتی که در تاریکی عمل می‌کند نمی‌تواند پاسخگو باشد و پاسخگویی پایه و اساس هر دموکراسی واقعی است.»