هم اکنون کشورهای آسیایی زیادی در حال انجام آینده نگاری هستند. هدف اصلی آنها این است که چگونه صنعت را تحریک کرده و آن را پویا نگه دارند. اگر موقعیت و وضعیت کشور شما شبیه آن کشورها باشد نخستین قدم انجام آینده نگاری در سطح بخشی خواهد بود. نکته ی مهم این است که شما چه بخشی را انتخاب کنید. یک رویکرد این است که بخشهایی را انتخاب کنید که تا حدی رقابت پذیری بین المللی داشته باشند. رویکرد دیگر این است که بخشهایی را انتخاب کنید که در فاصله ی زمانی ده تا بیست سال آینده رشد می نمایند و شما می توانید در آنها پیشرو باشید.
بنابراین اگر می خواهید برای پنج سال آینده برنامه ریزی نمایید. باید صنایع یا بخش های مهم و دارای اولویت را انتخاب کنید: ولی اگر برای بیست سال آینده تصمیم می گیرید، می توانید بخش ها یا صنایعی را انتخاب کنید که می خواهید به آنها دست یابید. هرچند که هم اکنون در آن ها ضعیف باشید. زیرا بیست سال زمان مناسبی برای پیشرفت در آن بخش ها یا صنایع است.
نکته ی دیگر این است که خواسته ی دولت شما چیست؟ رویکرد اول یا دوم و یا هردو؟
سپس باید از پشتیبانی فیزیکی و ذهنی صنعت مورد نظرتان برخوردار باشید. اگر آنها از رویکرد، اهداف و روش های شما خوششان نیاید فعالیت شما سودمند نخواهد بود. ممکن است شما این موارد را تنها بر اساس منطق و عقل و تئوری ها انتخاب نمایید و توجهی به فرهنگ و دیدگاه حاکم بر صنعت نداشته باشید. اما شما باید بهترین حالت ها را برگزینید به گونه ای که با دیدگاه های صنعت و صاحبان صنایع مطابقت داشته باشد. در این صورت شما حامیان خوبی خواهید داشت.
اگر صاحبان صنعت، از فعالیت شما پشتیبانی کنند از نتایج شما نیز استقبال خواهند نمود ولی اگر از فعالیت شما خوششان نیاید به هیچ وجه از نتیجه ی آن استقبال نخواهد کرد. بنابراین با حمایت صنعتگران می توانید بر سیاستگذاری و توسعه ی صنعتی تاثیر بگذارید. در غیر این صورت فعالیت های شما اثربخش نخواهد بود.
«بخشی از مصاحبه گروه آینده نگاری مرکز صنایع نوین با دکتر کواهارا ، مسئول برنامه های آینده نگاری دولت ژاپن.»
فهرست مطالب:
فصل اول: سیر تاریخی مطالعه آینده
فصل دوم: مفاهیم و دسته بندی های آینده نگاری
فصل سوم: روش های آینده نگاری
فصل چهارم: اهداف در آینده نگاری
فصل پنجم: بررسی چند تجربه ی ملی در آینده نگاری
فصل ششم: انجام یک پروژه ی آینده نگاری