از پیشگفتار کتاب:
خواننده گرامی چهاردهمین جلد از سری مجلدهای «مصدق، نهضت ملی و رویدادهای تاریخ معاصر ایران»، پیش روی شما است.
در این مجموعه بررسی و کنکاش درباره «تجدد اصلاحات و توسعه در دوران پهلوی اول» که از قول اهل نظر آورده ام به پایان می رسد. سیاست و برنامه رضاخان و یارانش سیاست تجدد، اصلاحات و توسعه در وابستگی و استبداد وقهر فزاینده و ویرانگر بود که بنام امنیت، توجیه و اجرا می شد. آن تجدد - به قول مخبر السلطنه هدایت «تمدن بلواری» با آزادی، استقلال، عدالت اجتماعی و حقوق ملی ایرانیان در تضاد بود زیرا اجرای برنامه رشد در استقلال و آزادی و برخوردار کردن جامعه ملی از اقتصاد تولید محور نیازمند بسط استقلال و آزادی در جامعه باز یعنی تحول از پایین و نه تحمیل از بالای دست نشانده است و این کار، محتاج به دولت حقوق مدار است - دولتی که با جامعه بسته و در واقع با استبداد و دیکتاتوری و خود گامگی مخالف باشد - حکومت مصدق بر وفق ارزشهای دیرپای نهضت ملی چنین دولتی را برپا می کرد و براساس سیاست موازنه منفی که استقلال از هر قدرت خارجی است. آن روش که تغییر مردم توسط مردم در استقلال و آزادی است، مغایر با سیاست گروه ها و اشخاص سر سپرده به بیگانه می باشد که میخواهند از طریق قدرتهای خارجی به آنها، بنام آزادی و دمکراسی و ترقی ولایت و آمریت خودکامه خود را بر مردم را تحمیل کنند. تجارب تاریخ معاصر ایران میگوید که دست نشاندگان با تکرار همان سیاست دخالت دادن بیگانگان و در خدمت منافع آنها قرار گرفتن احیاء و بازسازی استبداد و وابستگی است که در سر دارند تجربه ها از دوران قاجار تا امروز آیا جز این میگویند که این بیرا راهه تناقض وتقابل با حقوق و منافع ملی ما ایرانیان دارد؟...