کتابی است درباره سه یاری که در بعضی تواریخ از جمله جامع التواریخ و حبیب السیر و دولتشاه سمرقندی ادعا شده است که این سه ( خیام ، حسن صباح،و خواجه نظام الملک) با هم،در کودکی هم درس بوده اند، لکن علامه قزوینی دانشور فرهیخته؛ این ادعا را به دلیل تفاوت زیاد زمانی بین این سه «نه محال بلکه مستبعد» می خواند.
چه اگر درست بود،باید برای حسن صباح و خیام عمری 120 ساله قائل شویم.... و این را افسانه ای مجعول می نامد.