از مقدمه کتاب:
انگیزه پدید آوردن پوشاک و اختراع جامه، ناشی از نیاز آدمی به دفاع تن خود در برابر عوارض طبیعی به ویژه سرما و گرما بوده است. اما همانسان که هر وسیله زندگی، هنگامی که پا از دایره رفع نیازهای ابتدایی و نخستین بیرون نهاد، حالت تفنن بخود می گیرد و در طول زمان از شکل اولیه و صورت ساده خود بیرون می آید و وسیله هنرنمایی و ابراز سلیقه می گردد. تن پوش آدمیان نیز در سرگذشت بس شیرین خود به مقتضای اقیلم زیست، میزان درجه و تمدن فرهنگ، عقاید مذهبی و آداب و رسوم، دستخوش دگرگونی های بیشمار و شگفت انگیزی شده است که عوامل اجتماعی و اقتصادی و ارتباطی به ویژه سلیقه و ابتکار پوشندگان در تکامل و تنوع آن، سهم بسزایی داشته است. بررسی تحول پوشاک نه تنها از نظر تاریخ و هنر قابل اهمیت است، بلکه از دید جامعه شناسی و فهم روانشناسی ملتها نیز بسیار شایان دقت و توجه است. در حماسه ملی ایرانیان، شاهنامه فردوسی توسی، استفاده از پوست و موی جانوران برای پوشانیدن تن و بر، به زمان هوشنگ پیشدادی نسبت داده شده است ولی آموختن رشتن پشم و تافتن نخ و بافتن پارچه و دوختن جامه، از جمشید جم، آن شهریار مبتکر دوران اساطیری که بسیاری از اختراعات دیگر نیز بدو نسبت داده شده است...