زبان پهلوی، پازند را از واژه اوستایی «پئیتی‌زنته» به معنی «پانویس شرح و تفسیر» می‌دانند و در بررسی متون پازند روشن می‌شود که واژگان پهلوی ساده‌تر شده‌اند و به خط دین‌دبیره بازنویسی شده‌اند. البته لهجه خاصی که شاید لهجه شمالی باشد در ساده‌شدن واژگان پهلوی دیده می‌شود. بنابراین باید گفت در اواخر دوره ساسانی نامفهوم شدن واژگان قدیمی پهلوی و مشکل در خواندن خط پهلوی موجب شد که موبدان متون پهلوی را به پازند بازنویسی کنند که تاکنون برخی از بخش‌های اوستا و متون کلامی مانند «شکند گمانیک ویزار» باقی مانده است. این کتاب دربرگیرنده شماری از واژگان پازند است که توسط شادروان موبد رستم شهزادی گردآوری گردیده است.