این کتاب، مجموعه مقالات همایش بین المللی بزرگداشت یکصد و سی و دومین سال تولد علامه اقبال لاهوری است که شامل 98 مقاله درباره شعر و زندگی و آثار این شاعر بزرگپایه شبه قاره هند می باشد. علامه محمد اقبال لاهوری (1317 – 1256ش) شاعر، فیلسوف، سیاستمدار و متفکر مسلمان پاکستانی است که از چهار سالگی قرآن را آموخت و از پنج سالگی به یادگیری زبان اردو، فارسی و عربی روی آورد. او تحت تأثیر معلمش سید میرحسن، افکار و اوضاع سیاسی و اجتماعی زمان را شناخت و به تشویق استادش رشته فلسفه را تا مقطع دکترا به پایان رساند. اقبال نخستین کسی بود که ایده یک کشور مستقل را برای مسلمانان هند مطرح کرد که در نهایت به ایجاد کشور پاکستان منجر شد. وی همچنین ندای بیداری اسلامی و بازگشت به هویت اصلی را سر داد و برای وحدت اسلامی و مبارزه با استعمار تلاش بسیاری کرد. با وجود تسلط او به زبان انگلیسی، زبان فارسی را برای شعرش انتخاب کرد. مثنوی اسرار خودی، رموز بیخودی، پیام مشرق، زبور عجم،‌ جاویدنامه،‌ مسافر، پس چه باید کرد ای اقوام شرق از سروده های اوست. این مجموعه در دو جلد به چاپ رسید که مقالات آن بر اساس نام نویسندگان به ترتیب الفبا مرتب شده است.