سید ابوالقاسم حبیب اللهی (1361 – 1281ش) متخلص به نوید در خانواده ای روحانی و صاحب نفوذ در مشهد چشم گشود. او تحصیلات ابتدایی را در مدرسه رحیمیه خواند و علوم ادبی خویش را نزد اساتید وقت به پایان برد. وی با وجود مشکلات زندگی از یادگیری و مطالعه دست نکشید. ادیبی فاضل و صاحب فضائل بود. زبان شعری او ساده و خالی از تکلف و تصنع است و بیشتر به قطعه شعر می سروده است. شعر او آیینه احساسات و اندیشه اجتماعی و سیاسی وی بود. اشعار حکمت آموز، نکته های اخلاقی، گرایش به عرفان و روی آوردن به طبیعت، گرامی داشت مقام زن از مضامین شعری اوست. مقالات مضامین مشترک فارسی و عربی یا ترجمه شعر به شعر، نشانه تبحر او در زبان و ادبیات عربی است. مقالات، اشعار، اخوانیات (نامه ها) و به یاد نوید بخش های کتاب حاضر را تشکیل می دهد. این کتاب به همت محمد حبیب اللهی در سال 1363 در اصفهان به طبع رسید.