یکی از گوهرهای گرانبها که در گنجینه ادبیات فارسی نهفته است، مراثی و منظومه‌های مربوط به سوگواری است که به عقیده نویسنده جالب‌ترین و بی‌آلایش‌ترین شعر پارسی در این بخش است؛ زیرا شاعر در اینجا نه به طمع پول و نه به منظور دیگر دست به قلم برده بلکه دل شاعر در اثر یک مصیبت سوخته و تأثرات و تألمات روحی خود را به روی صفحه کاغذ آورده است به ویژه گویندگان و اساتیدی چون رودکی، شهید بلخی، فرخی سیستانی، فردوسی، نظامی گنجوی، سعدی، حافظ و جامی که هز یک از اینها آثار گرانبهایی در این شیوه از خود یادگار گذارده‌اند. در این کتاب در دو بخش سوگواری‌های ادبی و سوگواری‌های مذهبی برخی از این سوگواری‌ها توسط حسین کوهی کرمانی گردآوری شده است. حسین کوهی کرمانی (متولد سال 1276 شمسی، دوران مظفرالدین، محمدعلی و احمدشاه قاجار و متوفی به سال 1338، دوران رضاشاه)، ادیب، محقق، روزنامه‌نگار و شاعر اهل کرمان بود.