مینوی بر گستره ‏ی ادبیات فارسی، مجموعه‏ ی مقاله ایست مشتمل بر یک مقدمه با عنوان یادنامه‏ ای از مجتبی مینوی- نکته‏ هایی نانوشته از زندگی او،اثر بانو ماه منیر مینوی- خواهر استاد - و چنان که از عنوان مقدمه بر می ‏آید حاوی ‏اشاراتی است بر ناگفته‏ هایی از زندگی خصوصی و اجتماعی مینوی که صرفا اعضای خانواده و محتملا معاشران ‏نزدیک ایشان بر آن‏ها اشراف داشته‏ اند، و در دو بخش اصلی، فراگیر 47 مقاله‏ای پراکنده به قلم استاد مینوی که به ‏کوشش بانو ماه منیر مینوی گرد آمده ‏اند.
بخش نخست این مجموعه به 24 مقاله - به ترتیب تاریخ نگارش مقالات -تخصیص یافته است که عمدتاً در حوزه ایران‏شناسی، ادبیات، مقولات اجتماعی و آزادی‏های اجتماعی و مطبوعاتی ‏و مدنی نگاشته شده ‏اند.
بخش دوم فراگیر 23 مقاله است در زمینه‏های زبان‏شناسی، واژه‏ شناسی و قواعد دستوری که‏ مجموعا می‏توانند مکملی باشند برای مجموعه‏ ی یادداشت‏های استاد که به همت استادان و هیأت علمی کتابخانه ‏استاد مینوی زیور طبع یافته ‏اند و می ‏یابند.
مقالات مندرج در این مجموعه، اگر چه به سالهای 1321 تا 1355 خورشیدی تعلق دارند و همگی در مجله ‏های وزین‏ ادبی به چاپ رسیده‏اند.اما حتی نگاهی گذرا بر عناوین و مضامین بسیاری از آنها، ضرورت تدوین و تجدد انتشار آن‏ها را قطعیت می‏بخشد،برای نمونه استاد مینوی در مقاله ‏ی آزادی مطبوعات می‏گوید:
«آزادی سیاسی چیست ؟این است که انسان قادر باشد افکار و تمایلات خود را بی ترس و هراس بیان کند.بر بالای ‏منبر،از پشت میز خطابه، در وسط باغ گردشگاه عمومی، در گوشه کوچه، هر جا که میلش می‏کشد، بایستد و برای مرد م‏حرف بزند به صورت نامه و مقاله و رساله و کتاب هر رأی و عقیده‏ای را که می‏پسندد منتشر کند؛ اگر معرض تهمت و توهین و هتک حرمت و سلب حق شد، بتواند به دستگاه قضایی شکایت کند و عالی مقام‏ترین رجل مملکت را به ‏محاکمه بکشاند و بر طبق قوانین مملکت حق خود را از او بخواهد؛ هیچ مأمور دولتی و مجری قانون و قاضی عدلیه‏ جرأت آن را نداشته باشد که او را بر خلاف حق و قانون در مضیقه بگذارد و به او ظلم کند...