حافظ قرآن مجید را زیاد مطالعه می‌کرده و آن را حفظ داشته و تخلصش مشعر بر آن است و از بعض ابیاتش نیز همان معنی مستفاد می‌گردد: ندیدم بهتر از شعر تو حافظ بقرآنی که تو در سینه داری
حافظ با ذوق لطیف که داشت، تعالیم حکمت را با آیات قرآنی تألیف می‌نمود و تطبیق ابیات غزل‌های حافظ با آیات قرآنی مورد مطالعه و موضوع این کتاب است. چنان‌که بعضی ابیات از غزل‌هایش حاوی آیات یک سوره بوده یا مربوط به یک آیه یا آیات مختلف از سوره مختلف بوده و بعضی ابیات دیگر که یک مصرع آن مربوط به آیه یا آیات مختلف از سور مختلف است و مصرع دیگران نیز مربوط به آیه یا آیات سور دیگر می‌باشد. نیز ابیاتی که کلمات مرکبه آن متعلق به آیات مختلف از سور مختلف و معانی آنها مربوط به آیات سور دیگر می‌باشد و گاهی چنان آیات قرآنی را در ادبیات غزلی خود حل نموده که شخص غیروارد متوجه آن نمی‌شود.