از متن کتاب:
وقتی شعرهای نیما را می خوانید تصویرهای بدیع، واژگان نه چندان آشنا و فضاهای تازه توجه تان را جلب می کند. نیما بسیاری از قالب های شعر کلاسیک را آزموده، نوآوری های مهمی کرده اما از میان تجربه های فراوانی که در شعر کلاسیک و نو انجام داده، فقط تعداد اندکی موفق از آب درآمده اند. از نیما بیش از 200 شعر برجای مانده که بسیاری از آنها در روزگار خود جایگاه به سزایی داشته اما اکنون فقط تعداد اندکی، شاید فقط ده شعر فرسایش زمان را تاب آورده و بقیه همه کنار گذاشته شده اند. اینجا به مهمترین شعرهای نیما نگاه می کنیم. شعر معروف افسانه به کنار ، نیما در شعر "وای بر من" که در سال 1318 سروده تصویر مهمی ارائه می کند:
"به کجای این شب تیره بیاویزم قبای ژنده خود را"
احتمالا این مهمترین نوشته ای است که از قلم نیما جاری شده...