نام عمر خیام بر تارک گنجینه دانش و ادب ایران می‌درخشد و رباعی‌های جاودانه‌اش به دل‌های فسرده عشق زندگی می‌دهد. گرچه بعد زمان و تعصب قشریات، بیشترین یادمانده‌های اندیشه‌ای او را در غبار فراموشی پنهان کرده بود؛ اما از سالیان پیش که محققان غربی به ترجمه و تحقیق رباعی‌ها پرداختند، سیمایش از گرد قرون و اعصار به فروزندگی نمایان شد. روش نویسنده در این کتاب در نقد و بررسی رباعی‌ها، بیشتر بر مطالعه و تحقیق آثار معاصران حکیم و سپس پژوهش آثار سده‌های ششم تا هشتم استوار است.