گاهان کهن ترین شعر موجود در زبان های ایرانی و آغازگاه آیین و فرهنگی است که به تدریج در هزاره سوم پیش از میلاد در ایران شرقی زاده شد و به تدریج گسترش یافت و در نهایت تأسیس کشور ایران به دست هخامنشیان را ممکن ساخت. زندگاهان شرح و تفسیری است فلسفی از این متن. نویسنده چهار شاخص را برای تفکیک متون فلسفی از سایر متون پیشنهاد می کند و گام به گام نشان می دهد که گاهان یک متن فلسفی نیز هست. پرسش محوری در این کتاب، بازسازی نظام فلسفی نهفته در گاهان است. این کار با مرور تفسیرها و شرح های موجود درباره گاهان و نقد و واسازی آن ها انجام می شود و در نهایت ساختار فلسفی نهفته در گاهان بر مبنای حدود پنجاه کلیدواژه پایه بازسازی می شود.