«گلستان» نوشته شاعر شیرین سخنِ ایرانی، سعدی شیرازی است. و آن کتابی است در یک دیباچه و هشت باب ، که به «نثر مسجَّع» و آهنگین نوشته شده است. بیشترِ نوشته‌های «گلستان» کوتاه و به سبک داستان‌ها و پندهای اخلاقی است. این کتاب از تاثیر گذار ترین کتاب های نثر ادبیات فارسی است. هشت باب گلستان عبارتند از: «سیرت پادشاهان»، «اخلاق درویشان»، «فضیلت قناعت»، «فوائد خاموشی»، «عشق و جوانی»، «ضعف و پیری»، «تأثیر تربیت»، و «آداب صحبت». در کتاب گلستان ، خواننده با حکایت ها و پند و اندرز هایی آشنا می شود که سعدی آن را با هنر خودش به نثر مسجع به گونه ای بیان کرده که موجب شده خواننده از خواندن آن ها سیر نشود. سعدی در این کتاب قصد تاریخ نگاری نداشته و برخی از رویداد هایی که ثبت کرده واقعی نیستند اما می توان با خواندن آن از شرایط جامعه آن زمان آگاه شد.
وجود تعلیمات اخلاقی نغز و لطیف در گلستان سعدی سبب شده تا قرائت حکایات گلستان سعدی از دیرباز بین مردم ما معمول گردد. در مراسم و دور همی ها کسی که مسلط به قرائت حکایات بوده آنها را قرائت می کرده است.
برنامه «گلستانه» یکی از برنامه های رادیو معارف در سال ۱۴۰۰ بود که قرائت حکایات سعدی و شرح ادبی و اخلاقی آن محل بحث بود. این برنامه توسطِ محمدحسین ایراندوست نویسنده این کتاب اجرا شد. کتاب حاضر در راستای همان برنامه تنظیم شده و گزیده حکایات گلستان سعدی با شرح ادبی و تفسیر اخلاقی مورد بررسی قرار گرفته است.