هجرانی حاصل لحظه های عاطفی نویسنده ای ست که مرگ آمده در همسایگی‌اش خانه کرده است. درست زیرپوست اش. نویسنده ای که گرچه خطاب به نویسنده‌ای دیگر می‌نویسد مرگ های طبیعی را از حسابش خارج کرده است؛ چون حساب دیگر با طناب گردن است و خنجر سینه. اما هنوز گویی حس‌هایش سنگ نشده‌اند که مرگ‌های طبیعی نیز چنان می‌لرزاندش که جهنمی سوزان طلب میکند تا زمهریر این دوران مرگ آجین شده رابزداید. زیرا به این باور رسیده است که سفره اصیل ادبی و هنری‌مان روز به روز کوچک وکوچک‌تر می‌شود. شاید از همین رویادهایش به گزارش‌های تاریخی دوران معاصر تبدیل می‌شوند تا تاوانش حذف کلماتش از توزیع متعارف باشد و نامش خط قرمزی شود، کنار روح گودبرداری شده‌اش.