این کتاب از سه بخش تشکیل شده است: آرا و افکار صوفیه؛ اعلام و مشایخ صوفیه؛ آثار و رسایل صوفیه. دومین جلد از مجموعه یادداشتهای مجتبی مینوی به یادداشتهای مربوط به تصوف و متصوفه که جزو یادگارهای فرهنگی مینوی ذیل شماره‌های ۲۷ تا ۳۰ معرفی شده، اختصاص دارد. نخستین جلد یادداشتهای محتوی یادداشتهای مربوط به «روش تحقیق» و «رجال» در سال ۱۳۷۵ چاپ و منتشر شد. در ابتدای کتاب در توضیح صوفی آمده است: «صوفیان را از بهر آن صوفی خوانند که سرهای ایشان روشن (صافی) بود و اثرهای ایشان پاکیزه (نقی) بود و اسرار بواطن راست و آثار ظواهر را، و بشربن‌الحارث گفته صوفی آن باشد که دل خویش را به خدای صافی کرده باشد، و بعضی گفتند صوفی آن باشد که معاملت او با خدای صافی باشد و کرامت خدای نیز او را صافی باشد و قومی گفتند صوفیان را از بهر آن صوفی خوانند که در صف اول‌اند پیش خدا یعنی به بلند همت‌های ایشان و به اقبال کردن دل‌ها به وی ایستادن سرها پیش او.»