سال ۱۳۷۰، دومین سال ریاست جمهوری آیتالله هاشمی رفسنجانی است و نتایج اولیه سیاستهای بهبود وضعیت اقتصادی و بازسازی کشور به تدریج در حال پدیدار شدن است. در این سال اتفاقات مهمی در سطح ملی، منطقهای و بینالمللی حادث شده که هر کدام به نوعی در خاطرات و یادداشتهای روزانه ایشان آمده است. در سال ۱۳۷۰ در سطح ملی، اختلاف میان جناحهای سیاسی با تفسیر شورای نگهبان از نظارت خود بر انتخابات، به عنوان «نظارت استصوابی»، وارد مرحله جدیدی شده است. در سطح منطقهای، فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی، گرایش جمهوریهای تازه استقلال یافته آسیای میانه به ایران و همچنین سرکوب شیعیان جنوب عراق توسط ارتش بعثی صدام و در سطح بینالمللی، برپایی کنفرانس صلح مادرید توسط غرب و تحول در آرایش سیاسی خاورمیانه، و اثرات سیاست تشنجزدایی دولت کار و سازندگی در معادلات منطقهای قابل توجه است.
در این سال، مانیفست سیاسی جمهوری اسلامی در سخنرانی آیتالله هاشمی رفسنجانی در نشست سران سازمان کنفرانس اسلامی در داکار سنگال، مبتنی بر ضرورت وحدت دنیای اسلام در برابر تهدیدات بینالمللی، با استقبال گرم و واکنش مثبت کشورهای اسلامی مواجه شده و بهبود روابط ایران و عربستان سعودی و پیامدهای مهم آن در منطقه، چشم انداز جدیدی از قدرت جهان اسلام را به وجود آورده است.
در یادداشتهای روزانه آیتالله هاشمی رفسنجانی که در کتاب «سازندگی و شکوفایی» به چاپ رسیده، نحوه برخورد با مسایل و تعاملات سیاسی در داخل و خارج کشور، به وضوح مشخص شده و فرصت ارزشمندی است برای پژوهشگران و مورخین که پاسخ ابهامات و سوالات خود را در مورد سیاستهای دوران سازندگی پیدا کنند. در این کتاب از صدها عکس و سند دست اول مربوط آن دوره استفاده شده و آیت الله هاشمی، در مقدمه مفصلی وضعیت آن سال را با گوشه چشمی به مسایل روز، تحلیل و تبیین کرده است.