نویسنده این کتاب، پی یر آمده امیلین پروب ژوبر که میان سال های 1847 – 1779 میلادی می زیسته، دانشمند مستشرقی بوده که به زبان های فارسی، عربی و ترکی به خوبی تسلط داشته و به عنوان مترجم زبان های شرقیه در خدمت ناپلئون اول خدمت می کرده است. به همین دلیل برای تهیه مقدمات عقد قرارداد دوستی میان دربار فرانسه و ایران راهی این سرزمین شده است. از آن جا که در زوایای تاریخ نمی توان جزئیات آداب و رسوم ملل متمدن و مقدمات پیمان های سیاسی آنان را کشف کرد، با مطالعه این دسته کتاب ها می توان از رموز، علل و چگونگی حوادث سیاسی به درستی مطلع شد. همچنین با خواندن این سفرنامه می توان به خصومت دولت روسیه و عثمانی با ایران و ممانعت پاشای ترکیه از اتحاد بین ایران و فرانسه و جایگاه ایران در منطقه پی برد. این سفر ژوبر، در چهل و پنج فصل شرح داده شده و مطلب هر فصل، تیتروار در ابتدای آن ذکر شده است. محمود هدایت این اثر را به فارسی برگرداند که در سال 1322 شمسی به طبع رسید.