از پیشگفتار کتاب:
پس از اتمام نگارش این کتاب، دچار همان وضعی شده بودم که زمانی سروانتس زنده یاد، بعد از نوشتن آخرین سطر دن کیشوت بدان گرفتار شده بود.
تالیف من نه پیشگفتار داشت نه فهرست نام نویسندگانی که به هنگام نوشتن خاطراتم آثارشان را مورد استفاده قرار داده بودم. خلاصه کلام تالیف من فاقد تمام چیزهایی بود که لازمه آرایش هر کتاب اسم و رسم داری است.
با آنکه فهرست اعلام از ضروریات است و تاثیر فوق العاده ای در کتابها به جا می گذارد، بر آن شدم که از ضمیمه کردن چنین فهرستی بر این اوراق خودداری کنم و پیشگفتار کوتاهی یا به عبارت دیگر به تاریخچه یادداشتهای خویش اکتفا ورزم.
با فرصتی که دست داد و توانستم طی سالهای 1834 و 1835 از ایران بازدید به عمل آورم. وظیفه خود دانستم درباره احساس و خاطراتی که دیاری نسبتا ناشناخته برای اروپا در من به وجود آورده است، گزارشی به عرض جامعه کتابخوان روسیه برسانم