لُطفعَلی خان زند (۱۱۴۸-۱۱۷۳ خورشیدی) واپسین فرمانروای زند بود که میان سالهای ۱۱۶۸ تا ۱۱۷۳ خورشیدی (۱۲۰۳ تا ۱۲۰۹ قمری) بر سر پادشاهی با هماورد نیرومندش آغا محمدخان قاجار به نبرد پرداخت و سرانجام از او شکست خورد و با مرگ او پرونده دودمان زند نیز بسته شد.
وی پسر جعفرخان زند و نوه صادق خان زند برادر بنیان‌گذار فرمانروایی زندیان کریمخان زند وکیل الرعایا بود. وی دارای ویژگیهای برجسته بسیاری چون خوش‌سیمایی، دلاوری، نیرومندی و هوش سرشار بود. وی از ادب و شعر هم بی‌بهره نبود.
در ین تحقیق کتابخانه ی با استفاده از منابع مستند موضوعات مختلفی از زندگی لطفعلی خان زند
اخلاق ، رفتار و چگونگی کشتـه شدن او نوشتـه شده است . ین شاهـزاده زند از دوران طفـولیت
سوارکاری بی نظیر ، تیر اندازی تیز بین و دلاوری بی باک وغیور بود . او هیچ فرصت مناسبی را از دست نمی داد . او که با استفاده از جنگ داخلی در خاندان زند ، موقعیت خود را در شمال و حوزه مرکزی کمابیش مستحکم ساخته بود ، قصد تسخیر شیراز کرد . لطفعلی خان و همراهان او امیدوار بودند که شیراز را به راحتی خواهند گرفت اما آنها غافل بودند که حاج ابراهیم کلانتر در انتظار است تا خیانت عظیمی به آنها بکند و سرانجام ،او و سپاهش براثر خیانت حاج ابراهیم خان کلانتر (صدر اعظم ) و آقا محمد خان قاجار نتوانستند شیراز را تسخیر بکنند . او یکی از پادشاهان جوان و آخرین پادشاه دوره زند بودکه توانست با شجاعت بر مدعیان سلطنت پیروز شود و دولت زندیه را بار دیگر سر وسامان بخشد . درپیان حکومتش او را با انواع شکنجه هی وحشیانه از قبیل درآوردن چشمانش از حدقه ،کشتند . در رویت ها آمده است که دست و پی او را هم بریدند و آنچه به تهران آوردند تنه ی بود که جان داشت و بالا خره او را کشتند و سپس پیکرش را در بقعه امامزاده زید دفن کردند.