از متن کتاب:
علی دشتی در فضایی پرآشوب به دنیای سیاست و مطبوعات وارد شد. فعالیت روزنامه نگاری را در شهر شیراز و در روزنامه فارس، به مدیریت فضل الله بنان شیرازی آغاز کرد؛ ولی اندکی بعد مقاله ای از او منتشر شد که به نوشته رکن زاده آدمیت، عامه نپسندیدند و هیاهویی راه انداخته، اراده قتلش را کردند ناچار در منزل عبدالحسین میرزا فرمانفرما، که در آن وقت والی فارس بود پناهنده شد و فرمانفرما به حمایت از او برخاست و در پنهانی روانه اصفهانش کرد. اقامت دشتی در شیراز به گفته خود او حدود پنج ماه به درازا کشید.
اقامت دشتی در اصفهان نیز چون شیراز، کوتاه بود و او پس از پنج ماه راهی تهران شد. عین السلطنه از قول شیخ عبدالمجید مینوچهر همولایتی دشتی علت و نحوه خروج دشتی از شیراز و دوران اولیه اقامت او در تهران را چنین بیان کرده است «آدمی است طبیعی مذهب. در شیراز بدین واسطه مطرود واقع شد. می خواستند صدمه به او بزنند حاجی آقای شیرازی او را همراه خود طهران آورد، امورات خانه را به وی سپرد. مسافرت کرد. گویا هنگام مهاجرت، شیخ علی دشتی انواع تقلب و خیانت را در غیبت او نمود... حاجی آقا آمد، از وقایع مستحضر شد، او را پس از سرزنشها مرخص کرد.»...