موضوع کتاب در مورد بزرگداشت ابونصر فارابی فیلسوف و دانشمند برجسته ایرانی قرن سوم هجری، زندگینامه و دوران اوست که در دانشگاه پهلوی در سال 1353 برگزار شده است. محمدبن طرخان بن ازلغ معروف به ابونصر فارابی و ملقب به "معلم ثانی" بین سالهای 257 و 264 ه ق در فاراب سیر دریا در ناحیه ماوراء النهر تولد شده. وی از اکابر فلاسفه نامی و حکمای اسلامی ایرانی قرن چهارم هجری و معاصر دیالمه در ایران و آل حمدان حکمرانان شامات بوده و پس از ارسطو که در تاریخ علوم بنام معلم اول لقب داشت به نام معلم "ثانی" شهرت یافته است. دوران ابونصر بنام عصر طلائی و نوزائی فرهنگ ایرانی اسلامی معروف است زیرا در این عصر بود که خیل دانشمندان بنامی مانند ابوریحان بیرونی و ابوسهل و کندی و خوارزمشاهی و ابن سینا و رازی و غزالی و شاعرانی مانند رودکی و دقیقی و عنصری و فردوسی پیدا شدند و هرکدام در رشته‌های خودشان ستارگان درخشانی بشمار میایند و زیب افزای تاریخ پرافتخار فرهنگ و علوم جهانگیر ایرانی هستند. اهمیت فارابی مخصوصا در ایجاد پلی بین فلسفه و حکمای آتن و اسکندریه و فرهنگ اسلامی ایرانی است که خود نیز در مسائل گوناگون به عقاید و آراء آنها اضافه نموده و در طبیعیات و علم الاخلاق و تقسیم بندی علوم تالیفاتی از خود باقی گذارده و مخصوصا سعی نموده است بین عقاید افلاطون و ارسطو التیام دهد.