برگرفته از مقدمه کتاب:
کلام آصفی دو خصوصیت بارز دارد، یکی تقلید و دوم تجدید. تقلید از شاعران گذشته در بین شاعران ایرانی هم عصر او رایج بود. دو دلیل برای این موضوع قابل ذکر است. یکی اینکه شاعران ایرانی در مقابل سبک متداول هندی صف آرائی کرده بودند و تحریک ادبی بنام "بازگشت ادبی" راه انداخته بودند که دلیلی بارز جهت اثبات تعصب ایرانی می باشد. بنظر می آید که تربیت آصفی نیز زیر نظر استاد ایرانی و هم صحبتی و ملاقاتهای او با ایرانیان دلیل اصلی پیروی او از این سبک ادبی شده باشد، اما به دلیل مطالعه شعرای سبک هندی، از شاعرانی همچون عرفی و نظیری نیز استفاده کرده است. البته خصوصیت دوم او که عرشی نیز بدان اشاره کرده، عبارتست از طرز و انداز بیانی که در دوره کمال شاعری خود بدان رسیده بود...