این کتاب تصویری از مردمی است که میان زندان یا آزادی، سکوت یا فریاد و ذلت یا مقاومت قرار گرفته‌اند. یحیی سنوار از بادام‌های تلخ و شیرین سخن گفته است؛ بادام‌های تلخ جنگ و مرگ که مردم را به بلوغ و رشد می‌رساند و بادام‌های شیرینِ امید و عشق که آنان را به زندگی پیوند می‌دهد. این تضاد بین بقا و فنا محور اصلی روایت حاضر است. این کتاب به‌خوبی تضاد میان درد و درمان را نشان داده است؛ مردمانی که در میان خون و آتش سلاح خود را می‌سازند و درعین‌حال با صلح درونی به استقبال خشم بیرونی می‌روند. سلاح در دست و اشک در چشم، غصه در دل و امید در قلب، این تضادهای مکرر روح مقاومت مردم فلسطین را تجسم می‌بخشد. نویسنده با استفاده از مراعات نظیر میان جنگ، اسارت، سلاح و امید، تصویری جامع از دنیای فلسطین ترسیم کرده است؛ گلوله و باروت، زندان و میله‌های سرد، خاک و خون همه در کنار هم عناصر زندگی این مردم را شکل داده است.