بخشی از کتاب جهش:
«ورزشکاران تربیت شده‌اند تا با فشار مواجه شوند، تحت استرس عملکرد خوب داشته باشند و پس از شکست دوباره برگردند و قد علم کنند. این مهارت‌ها منحصر به زمین یا سالن ورزشی نیستند، آن‌ها به طور کلی ارزشمند هستند. وقتی یک مدیر یاد می‌گیرد احساساتش را مثل یک تنیس‌باز در طول تای‌برک کنترل کند یا مثل یک دروازه‌بان در هنگام ضربه پنالتی متمرکز بماند، مزیت رقابتی به دست می‌آورد. سرسختی ذهنی در ورزش معادل مستقیمی با مقاومت حرفه‌ای دارد. هر دو نیازمند آمادگی، خودآگاهی و تمرین عمدی هستند.
یکی از تعجب‌آورترین چیزهایی که در کار با ورزشکاران و مدیران اجرایی کشف کردم این است که چقدر شبیه به هم با ترس از شکست دست و پنجه نرم می‌کنند. این ترس تصمیم‌گیری را فلج میکند، اعتماد به نفس را تضعیف میکند و رشد را محدود میکند. در ورزش، ما بازیکنان را تربیت می‌کنیم تا اشتباهات را به عنوان بازخورد ببینند، نه قضاوت. ما به آن‌ها می‌آموزیم که «رو به جلو شکست بخورند» یاد بگیرند و خود را تطبیق دهند. وقتی افراد در کسب‌وکار همین نگرش را اتخاذ می‌کنند، عملکردشان به طرز چشمگیری بهبود می‌یابد. ریسک کردن محاسبه‌شده می‌شود، نه بی‌پروا. اعتماد به نفس بر پایه تجربه ساخته می‌شود، نه غرور. و در نهایت، موفقیت پایدارتر می‌شود.»