بخشی از کتاب رساله‌ای درباره طبیعت انسان:
«هیچ چیزی به‌طور واضح‌تر از این نیست که هیچ تصوری در ذهن ما بدون پیشینه حسی نمی‌تواند ایجاد شود. هرچند ممکن است ذهن ما قادر به ترکیب و تحلیل جزئیات به شیوه‌های پیچیده باشد، اما همواره اساس تمامی آنچه که می‌اندیشیم و تصور می‌کنیم، تجربه حسی است. این امر نه تنها در مورد تصورات ذهنی به‌تنهایی، بلکه در مورد تصورات متافیزیکی نیز صادق است. به‌عنوان مثال، هنگامی که ما از وجود خداوند یا از مسائل اخلاقی صحبت می‌کنیم، هرچند که ممکن است گمان کنیم این‌ها مفاهیمی عقلانی و مستقل از تجربیات حسی هستند، اما در واقع تمامی این مفاهیم در نهایت بازگشتی به تجربه‌های حسی و اجتماعی ما دارند.
عقل به‌طور ذاتی قادر به ایجاد مفاهیم یا تصورات جدید نیست؛ بلکه تنها می‌تواند تصورات موجود را به روش‌های مختلف ترکیب کند و درنتیجه ترکیب‌های جدیدی را شکل دهد. به همین دلیل، هیچ‌یک از آنچه که در ذهن ما به‌عنوان حقیقت یا واقعیت شناخته می‌شود، نمی‌تواند مستقل از تجربه باشد. اگر چه عقل می‌تواند بر اساس تجربیات حسی، استنتاج‌های منطقی انجام دهد، اما این استنتاج‌ها نیز به‌طور حتم از تجربیات گذشته به‌عنوان مبنا بهره‌برداری می‌کنند و بدین‌ترتیب، همه‌چیز در نهایت به تجربه حسی انسان برمی‌گردد.»