سال نگارش:

1395

منابع فارسی:

دارد

منابع لاتین:

دارد

نوع فایل:

Word قابل ویرایش

تعداد صفحه:

35 صفحه

امید یکی از پایه های اصولی قدرت و توازن روانی است که مشخص کننده دستاوردهای زندگی است. امید، توانایی باور یک احساس بهتر از آینده است. امید با نیروی نافذ خود، سیستم فعالیت را تحریک می کند تا سیستم بتواند تجارب نو را کسب کرده و نیروهای تازه را در ارگانیزم ایجاد نماید و در نتیجه امید، انسان را به تلاش و کوشش وا داشته و او را به سطح بالایی از عملکردهای روانی و رفتاری نزدیک می کند و امید یکی از نشانه های سلامت روان است(رابینسون، 1983؛ به نقل از پاشا و امینی، 1389).

از نظر اسنایدر (2000) امید حالت انگیزشی مثبتی است که مبتنی بر حس پایوری و راه یابی است و محصول تعامل فرد با محیط است؛ به سخن دیگر، امید عبارت است از: ظرفیت تصور توانایی ایجاد مسیر هایی به سمت اهداف مطلوب و تصور داشتن انگیزه برای حرکت در این مسیرها. اسنایدر و همکاران (2006) در تعریف دیگری، امید را مجموعه ای ذهنی می دانند که مبتنی بر حس متقابل اراده و برنامه ریزی برای رسیدن به هدف است. از طرف دیگر، هنگامی که همسران افراد معتاد از اعتیاد همسران آگاهی می یابند کیفیت زندگی آنها را تحت تاثیر قرار می دهد (هالفورد، 2001؛ ترجمه تبریزی و همکاران، 1384).

مصرف مواد توسط یک فرد خانواده، تاثیر عمیقی بر رفتار و دیگر لایه های زندگی وی و اطافیان می گذارد، مثلاً رفتار موادجویانه، عصبانیت، احساس طرد و ناتوانی باعث احساس گناه و افسردگی در همسر می شود و از نظر بسیاری از کلینیسین ها شیوع اختلال های سوماتیک مثل کولیت و غیر در خانواده افراد معتاد بیشتر است(سادوک و سادوک ، 2007). کیفیت زندگی به تامین سلامتی و شادکامی در افراد و بهرمندی آنها از یک زندگی سالم کمک می کند. کیفیت زندگی مفهومی است که در سه دهه گذشته، تلاش های زیادی برای تعریف و اندازه گیری عینی آن انجام شده است (هاگرتی و همکاران، 2001). اما با وجود پژوهش های گسترده ای که در زمینه کیفیت زندگی انجام شده است هنوز تعریف واحد و مورد توافق همگان درباره کیفیت زندگی ارائه نشده است. برخی از محققان کیفیت زندگی را با رویکرد عینی تعریف کرده اند و موارد آشکار و مرتبط با معیارهای زندگی از جمله سلامت جسمانی، شرایط شخصی، ارتباطات اجتماعی، اقدامات شغلی یا دیگر عوامل اجتماعی و اقتصادی را با کیفیت زندگی معادل دانسته اند (لیو ، 2006).

در مقابل این رویکرد، رویکرد ذهنی وجود دارد که کیفیت زندگی را مترادف با شادی یا رضایت فرد در نظر می گیرد و بر عوامل شناختی در ارزیابی کیفیت زندگی تاکید دارد (لیو، 2006). بین دو رویکرد عینی و ذهنی رویکرد جدیدی به نام کل نگر وجود دارد که نظریه پردازان آن معتقد هستند کیفیت زندگی همانند خود زندگی، مفهوم پیچیده و چند بعدی است و در بررسی آن هر دو مولفه عینی و ذهنی را در نظر می گیرند (مالکینا-پیخ و پیخ ، 2008). در حال حاضر کیفیت زندگی یکی از نگرانی های عمده سیاستمداران و متخصصان علم پیشگیری است و به عنوان شاخصی برای اندازه گیری وضعیت سلامت در تحقیقات شناخته شده به کار می رود(حسینیان، قاسم زاده و نیکنام، 1390).