این پایان نامه در قالب فرمت word قابل ویرایش ، آماده پرینت و ارائه به عنوان پروژه پایانی میباشد.
مقدمه: در این پژوهش با توجه به خاصیت ضدمیکروبی و مقاومت بستههای محتوی نانوذرات نقره بر پایه دی اکسید تیتانیوم در مقابل نفوذ گازها از جمله اکسیژن، تاثیر این بستهها بر فلور قارچی نانهای مصرفی با بستههای پلیاتیلن رایج مورد مقایسه قرار گرفت. این مطالعه تجربی در رابطه با افزایش زمان ماندگاری نانهای مصرفی به اجرا در آمده است.
مواد و روشها: ابتدا بصورت تصادفی از 6 نوع نان تولیدی 12 نانوایی منطقه 2 شهر تهران، تعداد 144 نمونه قرص نان تهیه شد. نمونه های نان اخذ شده در پوششهای نانویی 3% ، 5% ، 10% و پلیاتیلن معمولی(شاهد) قرار داده شد و در روزهای 1، 3، 7، 14 و 28 در سه تکرار بر اساس استاندارد ملی ایران تحت کنترل و آزمایشات میکروبی قرار گرفت.
یافته ها: نتایج نشان داد که اثر نوع فیلم و مدت نگهداری به عنوان عوامل اصلی بر فلور قارچی نان معنیدار بوده است. کمترین میزان رشد انواع قارچ با 14 درصد مربوط به فیلم نانویی 10درصد و بیشترین میزان رشد انواع قارچ با 42 درصد مربوط به پوشش پلیاتیلن می باشد(001/0P<). با افزایش مدت روزهای نگهداری تعداد انواع قارچ افزایش یافته است ولی این افزایش در اکثر موارد در نوع نان و نوع قارچ یکسان نبود و تفاوت معنیداری با یکدیگر داشت(001/0 P=).
نتیجهگیری: با توجه به نتایج بدست آمده چنین میتوان گفت که استفاده از پوششهای حاوی نانوذرات نقره بر پایه دیاکسیدتیتانیوم برای بستهبندی نان با توجه به افزایش روز افزون جمعیت و در راستای ارتقای امنیت غذایی نسبت به پوششهای پلیاتیلن ارجعیت دارد و استفاده از این نوع پوششها در صنایع پخت توصیه میگردد.
-1 بیان مسئله
1-1-1 زمینه تحقیق
1-1-1-1 مقدمه
مبتنی بر تحولات اساسی، پیشبینی شده برای سالهای آینده رقابت جهانی برای تسلط، دیگر توسعه تسلیحاتی نبوده و عوامل دیگری از جمله غذا به عنوان مهیبترین اسلحه استراتژیک، صفبندی ها و خطوط جغرافیایی کشورها را تغییر خواهد داد. فردای فردا، غذا و مجموعه امکانات دستیابی به آن، نمودار اصلی مرزبندی: غنی و فقیر، پیشرفته و عقب مانده و اساسیترین حلقه قدرت و تسلط جهانی خواهد بود. از طرفی غذا جز لاینفک حیات و بقا می باشد، در این میان غلات و عمدتاً گندم، که در اشکال مختلف، غذای پایه مردم کشور محسوب میگردد از اهمیت بیشتری برخوردار میباشد و نان به عنوان اصلیترین غذای مصرفی دارای اولویت قابل ملاحظهای است (رجب زاده، 1387).
1-1-1-2 تعریف نان
در بسیاری از کشورها نان به عنوان یک محصول تخمیر شده با مخمر، طبقه بندی می شود. آن محصولاتی که برپایه غلات، تهیه شده و به صورت غیر حجیم یا حجیم شده با خمیر ترش یا مواد شیمیایی هستند جزو نان طبقه بندی نمی شوند. در برخی کشورها محصولات غیر حجیم یا حجیم شده با خمیر ترش، به عنوان نان روزانه مصرف میشوند. بر طبق دایره المعارف آمریکایی نان عبارتست از غذایی که از مواد مختلف گیاهی که تبدیل به آرد میشوند و سپس با آب مخلوط شده و تشکیل خمیر میدهند و به صورت کیک با قرصهایی پخته میشوند، این آرد ممکن است از دانههای گیاهان علوفهای مانند گندم و چاودار، بقولات و ساقههای زیرزمینی و حتی از مواد غیر بومی مثل کنگر فرنگی تهیه شود (کریمی، 1385).
1-1-1-3 تاریخچه نان
نان گندم که یکی از رایجترین انواع نانهاست و غذای اکثر ملل جهان را تشکیل می دهد و با شناسایی گندم توسط انسان به مرحله تولید رسید. این فرآورده یکی از قدیمی ترین دست آوردهای انسان است، به طوری که منابعی که در مورد نان وجود دارد، حتی از انسانهایی که در حوالی دجله و فرات میزیستهاند، قدیمیتر است. اولین منبع اطلاعاتی به پنج هزار سال پیش بر میگردد. در شهر یوروک که بابلیان در آن زندگی میکردند، مدارکی به دست آمده که زندگی، عادات و سنتهای آن ها را بیان نموده است. در میان این اسناد، در مورد گندم، پخت نان، کپگ زدگی و بیاتی نان نیز مدارک مهمی به دست آمده است (رجب زاده، 1387).
گندم یکی از بزرگترین نشانه های عظمت خلقت و نان یکی از مطبوع ترین و لذت بخشترین مواد غذایی مصرفی انسان در بسیاری از جوامع متمدن و سنتی امروز است. نزد ما مسلمانان گندم و نان از حرمت و منزلت خاصی برخوردار است در بیشتر مراسم مذهبی، اعیاد و حتی سفرههای غذای روزانه مردم از نان به عنوان نشانهای از یمن و برکت الهی استفاده می شود (پایان، 1387).
نان های مسطح تهیه شده از انواع غلات، از قدیمیترین غذاهای تولید شده توسط انسان میباشند. قبل از تجارت بین تمدنهای قدیمی، کشت دانههای غلات در قسمتهای جداگانهای از جهان برای تهیه انواع نانهای مسطح به عنوان منبع اصلی تعذیه، وجود داشته است. امروزه گندم و جو به عنوان موادی ضروری در نان های مسطح در آسیای مرکزی و غربی، اروپای جنوبی و آفریقای شمالی مورد استفاده قرار میگیرند. از آرد ارزن و سورگوم در آفریقا نان مسطح تهیه میشود. ذرت و آرد ذرت، ماده اصلی آرپا[1] و تورتیلا[2] در آمریکا میباشند. در بسیاری از کشورهای آسیایی از آرد برنج، نان تهیه می شود (کریمی، 1385).
1-1-1-4 اهمیت نان
با توجه به زمینه ارزشی و تاریخی میتوان نان را به عنوان مهم ترین غذای شناخته شده در اعصار مختلف جامعه بشری دانست. میانگین مصرف نان در ایران به صورت خالص سرانه گرم در روز 413 در شهر و 518 در روستا است که میانگین کل 450 است و نسبت به سایر گروههای غذایی بالاترین رقم را به خود اختصاص داده است. درصد شرکت نان در تأمین انرژی به طور میانگین 8/51، پروتئین 6/53، چربی 0/5، کربوهیدرات 7/68، کلسیم 9/33، آهن 2/45 و فیبر 2/64 میباشد (نیکوزاده، 1386).
نان یکی از پراهمیتترین غذاهای مردم کشور ماست، زیرا بنا به سنت و عادات غذایی مرسوم بطور معمول می توان آن را یکی از ضروریترین غذاهای مصرفی مردم ایران دانست، از طرفی نان از نظر کیفیت و ارزش غذایی قابل اهمیت است، زیرا به تنهایی می تواند قسمت مهمی از انرژی، پروتئین و سایر مواد مغذی بدن را تأمین نماید. در این خصوص باید گفت که بهترین نان برای تغذیه نانی است که از آرد کامل گندم تهیه شده باشد و نان تهیه شده از چنین آردی از پروتئین، کلسیم، آهن و ویتامین بیشتری برخوردار خواهد بود. از طرفی چون برای تهیه نان اکثراً از آرد گندم استفاده میشود، میتوان گفت این غله مهمترین ماده غذایی روزانه کشور ما را تشکیل میدهد (کریمی، 1385).
نان مانند انواع محصولات دیگر غلات، به عنوان ارزانترین منبع انرژی و پروتئین در تغذیه قسمت اعظمی از مردم جهان نقش حیاتی دارد. براساس بررسیهای انجام شده بوسیله سازمان فائو، مردم کشورهای آسیایی در حدود 70% انرژی موردنیاز روزانه خود را از نان و سایر غذاهایی که از گندم تهیه میشود، تأمین میکنند (FAO, 2013).
موقعیت نان در کشور ما با توجه به حساسیت و کثرت مصرف و مشکلات تولید و علایق دیرینه مردم، همواره مورد توجه خاص بوده است، زیرا نان غذای غالب مردم ایران بوده و نه تنها از نظر مصرف کننده بلکه از جنبه کیفیت تغذیهای ماده با ارزشی است که به تنهایی می تواند بسیاری از نیازهای لازم بدن را تأمین کند.
1-1-1-5 انواع نان
نانهای سنتی ایرانی نان های نازک ومسطح هستند که به طریق ابتدایی و قدیمی، یعنی از اختلاط گندم خرد شده وآب تهیه میگردند. نان های موجود در نقاط مختلف ایران از چنان تنوع وسیعی برخوردار می باشند که تشریح وطبقه بندی آنها مشکل است (پایان، 1387).