این پایان نامه در قالب فرمت word قابل ویرایش ، آماده پرینت و ارائه به عنوان پروژه پایانی میباشد.

مقدمه:یکی از بهترین روش ها برای بازسازی نواقص استخوانی در ناحیه دهان ودندان بیماران٬استفاده از پیوند اتوژن است که هنوز به عنوان استاندارد طلایی جهت آگمنتاسیون نواحی دچار کمبود استخوان٬در نظر گرفته می شود.مناطق داخل دهانی متعددی برای برداشت این گرفت استخوانی وجود دارد که توبروزیته ماگزیلا به دلیل دسترسی راحت تر و عوارض جراحی کمتر٬محل مناسبی جهت برداشت مقادیر محدود استخوان می باشد.

هدف از انجام این مطالعه٬ارزیابی مشکلات پریودنتال مولر دوم ماگزیلاری پس از برداشتن پیوند استخوان از ناحیه توبروزیته می باشد.

مواد وروش ها:۱۵ بیمار مراجعه کننده به بخش جراحی و ایمپلنت دانشکده دندانپزشکی مشهد٬با محدوده سنی ۲۰ تا ۴۰ سال٬پس از بررسی شرایط ورود و خروج٬وارد مطالعه شدند.

برای هر بیمار شاخص های عمق پاکت٬از دست دادن چسبندگی لثه٬شاخص پلاک٬شاخص لثه و خونریزی بعد از پروب کردن٬در سه ناحیه شامل میددیستال٬دیستو باکال و دیستولینگوال از هر دندان٬در دو زمان قبل و ۶ ماه بعد از جراحی٬اندازه گیری و ثبت شدند.

نتایج:طبق نتایج به دست آمده از مقایسه میانگین عمق پاکت در دیستال مولر دوم ماگزیلا٬در دو زمان قبل و ۶ ماه بعد از عمل٬مشاهده می گردد که این شاخص به میزان ۴/۱۵٪ کاهش یافته است که این میزان کاهش٬معنی دار بوده است.( ۰۰۲/۰P=)

سه شاخص پلاک ٬از دست دادن چسبندگی لثه و شاخص لثه به صورت رتبه ای ارزیابی شدند که هر سه با گذشت زمان به طور معنی داری کاهش یافته اند.(شاخص پلاک۰۰٢/۰=P)(از دست دادن چسبندگی لثه۰۲۵/۰=P) (شاخص لثه۰۷۷/۰=P)

میزان خونریزی مشاهده شده در ۶ ماه پس از جراحی ۴/٢۱٪کاهش داشته است اما این میزان کاهش معنی دار نبوده است.(۲۵۰/۰ P=)

نتیجه گیری:برداشتن گرفت استخوانی از ناحیه توبروزیته٬منجر به ایجاد مشکلات پریودنتال برای مولر دوم ماگزیلاری مجاور این ناحیه٬نخواهد شد و استخوان ساپورت کننده در دیستال آن٬چنانچه در طی جراحی دچار صدمه شده باشد٬دوباره بازسازی شده به طوری که عمق پاکت و عرض بیولوژیک نرمالی خواهیم داشت.

      عواملی مانندپریودنتیت مزمن٬تروما٬مالفورماسیون و نئوپلازی ها می توانند منجر به آتروفی٬ بدشکلی و حتی کاهش عملکرد ریج آلوئولار شوند که بدین ترتیب در زیبایی٬جویدن و یا قرار دادن ایمپلنت جهت تجدید فانکشن جویدن٬اختلال ایجاد می کنند)۱(بنابراین ترمیم این نواحی با افزایش ریج به کمک استفاده از گرفت های استخوانی٬روشی معمول در جراحی های فک و صورت در نظر گرفته می شود.

      در این میان با وجود برخی پیشنهادات اخیر درمورد تکنولوژی تعویض استخوان٬گرفت استخوانی اتوژن به دلیل خاصیت استئواینداکتیو٬استئوکنداکتیو و قابل قبول بودن برای سیستم ایمنی٬همچنان بیشترین پذیرش را در جراحی های نوسازی فک و صورت دارند.(۳۰)این نوع پیوند های استخوانی را می توان از مناطق داخل دهانی و نیز خارج دهانی تهیه نمود.(٢۶٬۳۰٬۱)

      در بین منابع داخل دهانی٬سمفیز و راموس مندیبل جهت تهیه ی بلوک استخوانی و توبروزیته ی ماگزیلا برای تهیه ی پارتیکل ها به کار می روند.با وجود اهمیت این گرفت های استخوانی در بازسازی ریج٬نمی توان مشکلات و عوارض حاصل از برداشت آن را برای بافت های مجاور نواحی دهنده٬نادیده گرفت.

     یکی از عوارض احتمالی قابل مطرح برای این نوع جراحی ها٬بروز مشکلات پریودنتال برای دندان های مجاور ناحیه ی جراحی است.از دست رفتن چسبندگی لثه و بافت های پریودنشیوم و به دنبال آن ایجاد پاکت در دیستال این دندان ها و بروز پریودنتیت٬نتیجه ی قابل پیش بینی به عنوان عارضه برای این نوع جراحی ها٬درنظر گرفته می شود.

      مطالعات و اطلاعات مربوط به جراحی های ناحیه ی توبروزیته ی ماگزیلا بسیار محدود است.بیشتر مطالعات به بررسی مشکلات پریودنتال به وجودآمده در جراحی های مولر سوم پرداخته اند.(۳٢و۳۱ و ٢۹-٢۷ و ٢۴-٢٢)

     بنابراین هدف از انجام این مطالعه٬ارزیابی تأثیر برداشت پیوند استخوانی از ناحیه ی توبروزیته ی ماگزیلا بر پلاک ایندکس٬ایندکس خونریزی٬ایندکس لثه ای٬عمق پاکت و میزان از دست دادن چسبندگی لثه٬قبل و ۶ ماه بعد از انجام جراحی می باشد.