عنوان فارسي:

سد كردن گيرنده در جمع شدن رگهاي خون در برابر جلوگيري تبديل كردن آنزيم در ديابت نوع دوم

عنوان انگليسي:

Angiotensin-Receptor Blockade versus Converting–Enzyme Inhibition in Type 2

سال مقاله: 2004   عنوان مجله: The new england journal of medicine

تعداد صفحات انگليسي: 11 ضفحه         تعداد صفحات فارسي: 15 صقحه

وضعيت ترجمه: جداول ترجمه نشده و متن نيز مقداري خلاصه شده است.

مقاله انگليسي: كليك كنيد

Background

Few studies have directly compared the renoprotective effects of angiotensin II–receptor blockers and angiotensin-converting–enzyme (ACE) inhibitors in persons with type 2 diabetes.

Full Text of Background...

Methods

In this prospective, multicenter, double-blind, five-year study, we randomly assigned 250 subjects with type 2 diabetes and early nephropathy to receive either the angiotensin II–receptor blocker telmisartan (80 mg daily, in 120 subjects) or the ACE inhibitor enalapril (20 mg daily, in 130 subjects). The primary end point was the change in the glomerular filtration rate (determined by measuring the plasma clearance of iohexol) between the baseline value and the last available value during the five-year treatment period. Secondary end points included the annual changes in the glomerular filtration rate, serum creatinine level, urinary albumin excretion, and blood pressure; the rates of end-stage renal disease and cardiovascular events; and the rate of death from all causes.

Full Text of Methods...

Results

After five years, the change in the glomerular filtration rate was –17.9 ml per minute per 1.73 m2 of body-surface area, where the minus sign denotes a decrement, with telmisartan (in 103 subjects), as compared with –14.9 ml per minute per 1.73 m2 with enalapril (in 113 subjects), for a treatment difference of –3.0 ml per minute per 1.73 m2 (95 percent confidence interval, –7.6 to 1.6 ml per minute per 1.73 m2). The lower boundary of the confidence interval, in favor of enalapril, was greater than the predefined margin of –10.0 ml per minute per 1.73 m2, indicating that telmisartan was not inferior to enalapril. The effects of the two agents on the secondary end points were not significantly different after five years.

Full Text of Results...

Conclusions

Telmisartan is not inferior to enalapril in providing long-term renoprotection in persons with type 2 diabetes. These findings do not necessarily apply to persons with more advanced nephropathy, but they support the clinical equivalence of angiotensin II–receptor blockers and ACE inhibitors in persons with conditions that place them at high risk for cardiovascular events.

قسمتي از ترجمه

خلاصه :

پیش زمینه : مطالعات کم بطور مستقیم تاثیرات حمایتی از مانع شدن گیرنده در جمع شدن رگها ی خون وجلوگیری کردن در برابر تبدیل آنزیم در افراد مبتلا به دیابت نوع دوم .

روش ها : دراین روش که مربوط به آینده است مطالعات 5 ساله ماست،ما به طور تصادفی 250 مورد را بادیابت نوع دوم (در 120 مورد افراد 80 میلی گرم روزانه) از تیلمیسرنت  یا آنزیم جلوگیری از تبدیل کردن ازآنالیپی (20 میلی گرم روزانه در 130 مورد افراد ) استفاده شده .

نکته اولیه به تغییر در درصد پالایش (صاف کردن) گروهی از رگهای کوچک خونی منجر شد.(اندازه گیری فضای باز پلاسما از لایولوکسی تعیین شده است) که بین مقدار اصلی مسیرومقدار در دسترسی آخرین درطول مدت 5 ساله آزمایش بدست آمده است.

نکته نهایی دوم شامل تغییرات سالانه دردرصد صاف کردن گروه رگهایی کوچک خونی – سطح سرم ترکیب شیمیایی  کشف شده در عضله هایی   مهره دار دفع آلبومین دار فشار خون است.

میزان بیماری کلیه ای وحوادث قلب وعروقی – میزان مرگ همه موارد بود.

نتایج: بعد از 5 سال تغییرات در صاف کردن (پالایش) گروهی از رگهای کوچک خون در هر دقیقه 9/17 درهر 73/1 متر مربع از محیط سطح بدن بود.  جایی که علامت منفی میزان کاهش را مشخص می کند وبا 9/14- در هر دقیقه 73/1متر مربع بوده است .کمترین حد از فاصله زمانی مورد اطمینان توجه به کپسول اینال که بزرگتر از تعیین قبلی از-10ml درهر دقیقه در73/1مترمربع بوده است .

تاثیرات دو عامل در هدف نکته دوم بعد از 5 سال بطور قابل توجهی اختلاف ندارد .تلمیسارتن به نسبت اینالسی در فراهم کردن طولانی مدت محافظت افراد با دیابت نوع دوم نا مرغوب تر نیست (تاثیر کمتری ندارد ) این کشفیات در به کار بردن افراد با بیماریهای پیشرفته کلیه ضروری نیست اما آنها از نظر آزمایشگاهی برابر مانع شدن در برابر جمع شدن رگهای خون وجلوگیری کردن در برابر تبدیل کردن آنزیم با افراد با شرایطی که آنها خطر بزرگی برای حوادث قلبی عروقی دارند حفاظت می شوند .

در افراد با مریضی قند نوع 2 فشار خون ودفع آلبومین ادراری که افزایش یافته است ویژگی هایی از بیماریهای کلیه است .

افراد مبتلا به دیابت با این عواقب خطر حوادث قلبی عروقی آنها افزایش میابد اگر درمان نشوند .

کاهش شدید در نقش کلیه پیدا می کنند اگر چه مرگ برای این افراد ازحوادث قلبی عروقی رایج است که رخ میدهد قبل از اینکه مرحله نهایی کار نکردن کلیه ودیابت وکارنکردن کلیه با شدو درحال حاضر رایج ترین دلیل برای درمان جایگزینی کلیه است که برای نیمی از موارد جدید درایالت متحده گزارش می شود .موانع هایی جلوگیری کردن از تبدیل آنزیم بطور رقابتی مانع سیستم رنین –ترکیبات شیمیایی جمع شده در رگهای خون –کاهش فشار مویرگ در گروه رگهای کوچک خون وجلوگیری کردن از پیشروی آلبومین های کوچک به آشکار شدن وجود پروتئین در ادرار است .

نتایج آزمایش های بالینی (آزمایشگاهی ) پیشنهاد می کند که مدافع های جلوگیری کردن تبدیل آنزیم کار کلیه رادر افراد با بیماری کلیه ودیابت کاهش می دهد .درکنارهرتاثیر به کاهش فشار خون نسبت داده می شود ،در زمانی که بیماری دیابت آشکار می شود.

در مطالعات تلمیسارتن وکپسول اینالا مشخص شد (1996)جلوگیری کردن از تبدیل شدن آنزیم اولین مسیر درمان برای بیماری کلیه در افراد مبتلا به دیابت نوع اول ودوم بوده .

در ترکیبات شیمیایی 2 درجمع شدن رگ خون گیرنده های مدافع (ضعیف تر نیستند)روزانه یک کپسول اینالا پیشنهاد شد. رایج ترین راه برای جلوگیری کردن از تبدیل شدن آنزیم است. با نتیجه مطالعه های آزمایش شده در استفاده کردن ترکیب شیمیایی 2 در جمع شدن رگ خون در مدافع گیرنده ها کشف شده است که تعداد  بیمارانی که مشکل کار نکردن کلیه آن درمرحله انتهایی است و پیشروی کردن کلیه آن در مرحله انتهایی است وپیشروی کرده است یا دوبرابر سطح ترکیب شیمیایی کشف شده در عضله هایی بند(مهره دار) بطور مستقل از کاهش فشار خون است .

مطالعات سوم ارزیابی کردن پیشروی ازادرار آلبومینی کوچک به ادار آلبومینی بعنوان تاثیر سودمند مرتبط با ترکیب شیمیایی با کار جمع شدن رگهای خون مرتبط است گزارشی شده است وگیرنده های مدافع دوباره بطور مستقلی از فشار خون کاهش می یابد .یک مطالعه شامل مدافع مجرای (کانال) کلسیم تطبیق داده شده است . اما هیچ کدام مجاز به استفاده کردن جلوگیریهای تبدیل آنزیم در گروه درمان نیستند .زیرا این اطلاعات از سازمان غذا ودارو در بیماری کلیه در دیابت نوع 2 برای اشاره به استفاده از لوسارتن برای استفاده از اربسارتن گزارش شده است وبسیاری از راهنمایی ها برای استفاده کردن از ترکیب شیمیایی درکار جمع شدن رگهای خون بعنوان مدافع گیرنده در اولین مسیر درمان برای افراد بیمار دیابت مبتلا به بیماریهای کلیه پیشنهاد شده است . نیاز مقایسه عنوان به عنوان از موانع جلوگیری آنزیم تبدیل و بیماری کلیه نوع 2 در گیرندهای مدافع در افراد مبتلا به دیابت و بیماری کلیه وجود دارد .

هدف از درمان واستفاده از کپسول اینالا وتمیسارتن در بیماری دیابت کشف شده است بنابرین تاثیر تلمیسارتن وکپسول اینالا در تغییر میزان پاکسازی گروهی از رگهای کوچک خونی مقایسه شده است( بوسیله اندازه گیری کردن فضای باز ایومکسل ارزیابی شده است ) دربیش ازمدت 5 سال انجام شده است .