تحقيق اشکال اصلی پوسته قاره ای  و اقیانوسی 

اشکال اصلی قاره ها

وضعیت قاره ها و حوضه های اقیانوسی :

 از نظر زمین شناسی قاره ها در ارتفاع بالاتری از حوضه های اقیانوسی قرار می­گیرند.این به دلیل چگالی سنگها میباشد. سنگهای قاره ای دارای چگالی کمتری نسبت به سنگهای حوضه ی اقیانوسی دارند و از نظر حجمی سبکتر نیز بوده و این اختلاف سبب آن شده که پوسته ی قاره ای بر روی پوسته ی اقیانوسی شناور گردد.

توزیع قاره ها و اقیانوسها :

بیش از 65 درصد از مجموع خشکی ها در نیمکره ی شمالی قرار دارند که به نیمکره ی قاره ای معروف است ،مادامی که اقیانوس آرام بخش اعظم نیمکره ی جنوبی را اشغال میکند و این نیمکره با 89 درصد اقیانوس و فقط 11 درصد خشکی به نیمکره ی اقیانوسی معروف است.

71 درصد کل زمین بصورت اقیانوس

29 درصد هم بصورت خشکی میباشد.

اشکال اصلی قاره ها :

یک توده قاره ای وسیع و صاف بالاتر از حوضه های اقیانوسی  اشکال سطحی مختلفی از جمله تپه ها ، دره ها و دشتها ،جلگه ها و کوه ها را در بر می­گیرد.

در مطالعات انجام شده چند واقعیت در مورد قاره ها وجود دارد .

کراتون:

          تمام قاره ها دارای هسته مقاوم با ساختمانی مرکب از سنگ های پرکامبرین تشکیل شده است

سپرها:

مناطقی هستند که بر روی آن ها سنگ­های آذرین و دگرگونی قدیمی رخنمون داشته باشد.

سکوهای پایدار:

بخش وسیعی از کراتون که با سنگهای رسوبی پوشیده باشد وطی 600 تا700 میلیون سال گذشته پایدار بوده وهیچ گونه بالا آمدگی و فرو رفتگی نداشته باشد را سکوی پایدار می گویند.

اشکال اصلی کف اقیانوسها :

  پروفیل کف اقیانوس­ها بیانگر توپوگرافی زیر دریا به نوعی قاره ها میباشد .

بیشترین ویژگیهای پوسته ی اقیانوسی عبارتند از :

1)بازالت سنگ تشکیل دهنده ی پوسته ی اقیانوسی از فعالیت آتش فشانی شکل گرفته است که پوسته ی اقیانوسی را کاملا از پوسته ی قاره ای به همین دلیل جدا می­سازد.

2)سنگهای کف اقیانوس­ها از نظر زمین شناسی جوان هستند . اکثر آنها کمتر از 150 میلیون سال قدمت دارند.مادامیکه که سنگهای قدیمی سپرها با سنی بیش از 700 میلیون سال قبل هستند.

پشته های اقیانوسی:

دره های بزرگی در محور پشته های اقیانوسی وجود دارد که دره کافتی نامیده میشود.

تپه ها و بسترهای مغاکی:

این منطقه از پشته های اقیانوسی تا لبه های قاره ای گسترش دارد که دارای عمقی در حدود 4000متر است.بسترهای مغاکی دارای دو بخش است یکی تپه های مغاکی و دیگر دشتهای

مغاکی.

تپه های مغاکی تپه های نسبتا کوچک تا حدود ارتفاعی900متر از کف اقیانوسها بوده و80 تا 85 درصد از کف اقیانوس اطلس را پوشش می دهد و یکی از اشکال زمین است که دارای بیشترین گسترش را در سطح زمین دارد.

کوههای دریایی:

برجستگی های مخروطی شکل مجزا آتشفشانهای زیر دریایی تا بیش از 1000متر از سطح دریا بالا آمدگی دارد را کوه دریایی نامیده میشود که برخی ازآنها تشکیل جزایر را می دهند.اگر چه بعد از مدتی کاملا تحت عملکرد امواج فرسایش یافته و کاملا به زیر آب می روند و به نام کوههای دریایی تحت (گی یو)نامیده می شوند

درازگودال های اقیانوسی(ترانشه):

ژرفترین بخشهای اقیانوسی درنزدیک حاشیه اقیانوسها و درفرورفتگیهای عمیق کمانی شکل و در لبه قاره های فعال یافت می شود که دراز گودال اقیانوسی نامیده میشود .

لبه های قارهای:

منطقه بین توده قاره ای و حوضه های اقیانوسی لبه های قاره ای نامیده می شود.که دارای دو لبه های قاره ای بوده یکی لبه هایی قارهای فعال و دیگری غیر فعال میباشد.