مقدمه:
اشاره كلي به موضوع:
حادثه يازدهم سپتامبر درحافظه جهان بعنوان حادثه‌اي عرب- اسلامي پشت شده است گويا تمامي عواملي اين حادثه عربها و مهمترين آنها هم تبعه عربستان سعودي بوده اند. اگرچه همه عربها مسلمانند و همه مسلمانان، عرب و بلكه اكثريت قاطع (حدود سه چهارم) مسلمانان جهان، غيرعرب هستند ولي به عنوان خاستگاه اوليه دين اسلام بيش از همه جهان عرب، بعنوان نماينده جهان اسلام در اذهان جهاني جاي گرفته است و از اين رو هزينه هاي يازدهم سپتامبر به حساب همه مسلمانان از همه نژادها گذاشته شد.
اجرا كنندگان عمليات يازدهم سپتامبر نه از مناطق فقير نشين جهان اسلام كه پرورده مرفه ترين مناطق جهان اسلام و بلكه تمام جهان و برخوردار از مدرن ترين امكانات معيشتي و آموزشي بوده اند. بنابراين به اجمال ميتوان عامل اقتصاد و يا تضاد طبقاتي ناشي از نابرابري و ناعدالتي اقتصادي را در تحليل اين حادثه تا حدي منتفي دانست. سياستهاي بين المللي و منطقه اي امريكا و اروپا بويژه متوحش صهيونيستي، همواره موضوع يكي از انتقادات و اعتراضات دائمي جهان عرب نسبت به غرب بوده و هست اما روشن است كه نمي توان همه جا از سياستهاي غرب نشانه هاي دشمني با اسلام را دريافت.
غرب در برابر اردوگاه كمونيسم از مسلمان ها حمايت هاي جدي كرده است از مجاهدان مسلمان افغانستان در برابر اتحاد جماهير شوروي از مسلمانان بوسني و هرزگوين و كوزوو در برابر دولت يوگسلاوي و از جدايي طلبان مسلمان و چچن در برابر روسيه و …
شايد بتوان گفت نه حمايت غرب از مسلمانان در مناطق يادشده را بايد پاي حساب حمايت از اسلام نوشت و نه حمايت از رژيم صهيونيستي در مقابل فلسطين مسلمان را به معناي حمايت از يهوديت به شمار آورد. سياست غرب، عمدتاً تابع مولفه هاي ديگري است كه مهمترين آن حفظ هزموني و حذف يا كاستن هرگونه رقيب احتمالي و يا فعلي است. چرا جهان عرب بعنوان وسيعترين جهان اسلام نتوانسته است چندان در دل سياست غرب جاي باز كند تا غرب را به ترجيح منافع خويش بر دولتي كوچك كه در دل كشورهاي اسلامي چونان دشنه اي نشسته است وادارد؟
چرا عمده ترين رسانه هاي تاثيرگذار بر افكار عمومي غرب به منافع صهيونيستي وابسته اند و جهان عرب در اين زمينه كم ترين بهره را دارد؟
به نظر مي رسد كم بهرگي عربها در اين حوزه به عدم توانايي مالي آنها برنمي گردد بلكه ساختار سياسي حاكم بر غالب كشورهاي عرب ماهيت تقريبا دموكراتيك و آزاد و غيرقابل كنترل اين رسانه ها را بر نمي تابد. دولتهاي عرب غالباً و بلكه اجماعاً غيردموكرات هستند و به سبك قرون كهن گذشته (شيوخت و امارت و آراي ساختگي 9/99 درصدي) اداره ميشوند و غرب حداقل به سه دليل عمده از دست كاري كردن و با تغيير كلي اين ساختار پرهيز دارد غرب برآن است كه سابقه استعماري اش در مناطق اسلامي و به ويژه خاورميانه به حد كافي پرونده اتهاماتش را قطور كرده و ديگر جايي دخالت و يا فشار براي تغيير نظامهاي سياسي عربي با توجه به سابقه سوءاش باقي نمانده است.