شرح
و توصيف انواع ابرها
الف:
ابرهاي بالا HIGH
CLOUDS
1- ابرهاي سيروس CIRRUS (CI)- اين
نوع ابر بصورت رشته هاي گسترده كه به صورت پر مرغ يا يال اسب و يا انبوه موهاي
پريشان ديده ميشود
رنگ آن سفيد است و سايه ندارد و خورشيد و ماه از پشت آن بخوبي ديده ميشوند.
اين ابر از كريستالهاي يخ تشكيل شده است.
در
طبقه بندي ابرها اين نوع ابر بالاترين و نازكترين است و ميزان برودت آن در 20000
پائي بين 36- درجه تا 41- درجه سانتيگراد است.
گوناگوني
اين ابر زياد است و هنگامي كه بصورت خيلي نازك- توري شكل و جدا از هم ظاهر ميشود و
با ابر سيرواستراتوس و آلتواستراتوس نيز ارتباطي برقرار نكرده باشد يعني پس از اين
ابر دو ابر فوق الذكر به ترتيب ظاهر نشوند، معمولاً بعنوان علامت هواي خوب و
پايدار شناخته شده است.
با
افزايش بخار آب در اين نوع ابر شكل آن از حالت رشته اي بصورت منگوله هاي زير كه به
طور منظم و در يك رديف پهلوي هم قرار دارند تبديل ميشود و اگر بعد از اين
نوع ابر، ابرهاي پوششي سيرواستراتوس و آلتواستراتوس همراه باشد معمولاً ميتوان
بعد از 24 تا 48 ساعت انتظار هواي نامساعد را داشت. هنگام طلوع و غروب خورشيد اگكر
رنگ اين ابر در افق زرد يا متمايل به قرمز روشن باشد معمولاً اين علامت مناسب براي
هواي خوب فرد است.
لذا
نام ابري كه داراي و يا همراه با لغت نيمبو يا نيمبوس باشد به معني باران زا بودن
آن ابر است.
نكته:
بعلت اهميت خاص ابركومولو نيمبوس كه هميشه همراه با توربولانس TURBULANCE باران
شديد HEAVY RAIN- رعد و برق THUNDER ميباشد خلبانان اين ابر را
به نام (SEA
BEE) مي گويند.
يكي
از كتب پراهميت سازمان جهاني هواشناسي WMO كتاب اطلس ابر است كه با مراجعه به آن و
مطالعه عميق در مورد انواع ابر- ساخت و ارتفاع آن ميتوان اطلاعات دقيقتري
درباره ابر به دست آورد.
باستناد
كتاب ديرباني ابر به شماره 407 : WMO : NO ارتفاع ابر بر حسب عرضهاي مختلف به قرار زير
است:
ارتفاع
ابر در منطقه قطبي مناطق معتدله منطقه حاره
بالا- پا(25000 تا 10000) پا(45000 تا 16500) پا(60000 تا 20000)
متوسط
- پا(13000 تا 6500) پا(23000تا 6500) پا(25000تا 6500)
پائين- پا(6500 تا سطح زمين) پا(6500تا سطح زمين) پا(6500تا سطح زمين)
اين
ابر بر اثر نوسانات و جنبشهايي كه در لايه نازكي از ابر سيروس يا سيرواستراتوس
قرار دارند و در دماي خاصي نيز ناپايدار هستند شكل مي گيرند. بهرحال اين ناپايداري
معمولاً در زمان محدودي انجام ميشود.
ابر
سيروس و سيرواستراتوس در بعضي اوقات سريعاً تبديل به ابر سيروكومولوس شده ولي بعد
از مدت كمي فرم اصلي خود را به دست مي آورند كه هيچگونه نشانه اي از ابر
سيروكومولوس CIRRO
COMULUS (Cc) در آن مشاهده نميشود. اين نوع ابر غالباً بشكل كركهاي منگوله اي
ديده ميشود و معمولاً اين نوع
ابر همراه با هواي خوب ميباشد.
اگر
ضخامت اين ابر افزايش يافته و سايه آن نيز تيره تر شده و بعد از آن همراه با ابر
آلتواستراتوس باشد احتمال وقوع باد و باران موجود است.
ب-
ابرهاي متوسط MEDIUM
OR MIDDLE CLOUDS
1-
ابر
آلتوكومولوس ALTOCUMULUS
(Ac)
اين
نوع ابر شبيه توده عظيمي از حبابهاي كوچك كه به رنگ سفيد يا مايل به خاكستري است و
بعضي قسمتهاي آن داراي سايه است ديده ميشود. حبابهاي تشكيل شده
اين ابر همراه با نظم خاصي پهلوي هم قرار دارند. اگر در ارتفاعات بالا باد شديد در
حال وزش باشد اين ابر تغيير شكل يافته و به صورت عدسي هاي پراكنده در يك يا چند
لايه ملاحظه ميشود.
اين
نوع ابر را آلتوكومولوس لنتي كولاريس ALTOCUMULUS LINTI CULARIS يا آلتوكومولوس عدسي شكل گويند.
شناخت
اين نوع ابر براي خلبانان هواپيماهاي كوچك داراي اهميت است زيرا با مشاهده اين ابر
ميتوان
به باد شديد در ارتفاع برابر با اين لايه پي برد. در ابر Ac خورشيد
و ماه به سختي ديده ميشوند و با افزايش ضخامت آن ديگر مشاهده نميشوند.